အဇာတသတ်မင်း

အဇာတသတ်မင်းဟာ ဂေါတမမြတ်စွာဘုရားရှင်လက်ထက်တော်အခါက ရာဇဂြိုဟ်ပြည့်ရှင် ဗိမ္ဗိသာရမင်းကြီးနှင့် ဝေဒေဟီအမည်ရ မိဖုရားကြီးတို့မှ ဖွားမြင်သော မင်းသားတစ်ပါး ဖြစ်ပါတယ်။ အဇာတသတ်မင်းသားသည် မယ်တော် ဝေဒေဟီ မိဖုရားကြီး၏ ဝမ်း၌ ပဋိသန္ဓေနေစဉ်အခါကပင် မိဖုရားကြီးမှာ ဗိမ္ဗိသာရမင်းကြီး၏ ညာဘက် လက်ရုံးသွေးကို ကိုက်ဖောက်သောက်သုံးချင်သော စိတ်ကိုဖြစ်စေလေတယ်။ မင်းကြီးလည်း ထိုသတင်းကို ကြားလေသော် မိဖုရားကြီးကို နှစ်သိမ့်၍ ပညာရှိတို့မှ ယင်းနိမိတ်မှာ မွေးဖွားလာမယ့် သူငယ်မှာ ခမည်းတော်ကို မချွတ်ဧကန်သတ်လိမ့်မည်ဟု နိမိတ်ဖတ်ကြားကြလေတယ်။ ထိုအခါ မိဖုရားကြီးလည်း မွေးဖွားလာမယ့် ကလေးငယ်ဟာ ဖခင်ဖြစ်သူကို ပြန်သတ်မည့်သူဖြစ်တာကြောင့် ပဋိသန္ဓေကို မစောင့်ရှောက်လိုပဲ ဖျက်ရန်အားထုတ်လေတယ်။ ဤသည်ကို မင်းကြီးသိလေသော် ငါ့ကို သတ်လိုလျှင်လည်း သတ်ပါစေ၊ ကိုယ်ဝန်ကို မဖျက်ပါနဲ့ဟု ပြော၍ တားမြစ်လေတယ်။ ထိုသတို့သား ဖွားလေသော် မမွေးမီကပင် ဖခင်ကို အန္တရာယ်ပြုမည့် ရန်သူဖြစ်ကြောင်း ပုဏ္ဏားတို့လျှောက်တင်သည်ကို အကြောင်းပြု၍ အဇာတသတ္တုဟု အမည်မှည့်လေတယ်။ ဖွားမြင်လာသော် ဗိမ္ဗိသာရမင်းကြီးသည် ဝါဂွမ်းဆီထိသကဲ့သို့ လွန်စွာဝမ်းမြောက်ပြီး စားတော်မျှ မခေါ်နိုင်ပဲ မီးနေနန်း၌ပင် ဆင်းရဲကြီးစွာ စောင့်ဆိုင်းနေလေတယ်။ အဇာတသတ်မင်းသားလေး အနည်းငယ်အရွယ်ရောက်သော် လက်မတွင်ခူနာပေါက်၍ ဆောက်တည်ရာမရ ပြည်ကိုက်နာကြောင့် ငိုယိုလေသော် မင်းကြီးသည် သားငယ်၏ လက်မကို ခံတွင်းတွင်ငုံပြီး ပြည်ကို စုပ်ယူပေးလေတယ်။

ထို့နှင့် အဇာတသတ်မင်းသားလေး အရွယ်ရောက်လတ်သော် မင်းကြီးမှာ သားတော်ကို လွန်စွာချစ်ခင်သဖြင့် အိမ်ရှေ့မင်းအရာ အပ်နှင်းပေးလေတယ်။ အိမ်ရှေ့မင်းအဖြစ်နေစဉ်မှာပဲ မြတ်စွာဘုရား၏ ယောက်ဖတော် ရှင်ဒေဝဒတ် နှင့်တွေ့၍ မသင့်တော် မလျော်ကန်သော ဩဝါဒကို ခံယူမိလေတယ်။ ထို့ကြောင့် အဇာတသတ်မင်းသားသည် ရှင်ဒေဝဒတ်၏ “ငါလည်း ယောက်ဖတော်ကို သတ်လို့ ဘုရားလုပ်မယ်၊ မင်းသားလည်း ခမည်းတော်မင်းကြီးကို သတ်လို့ မင်းလုပ်တော့” ဟုတိုက်တွန်းချက်ကို နားယောင်ကာ သန်လျက်ကို ပေါင်ကြားတွင် ဝှက်၍ ခမည်းတော် ဗိမ္ဗိသာရမင်းကြီးကို ပထမအကြိမ် လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ရန် အားထုတ်လေတယ်။ ဤသည်ကို မင်းကြီးသိလေသော် အဘယ်ကြောင့် ငါ့အား သတ်ဖြတ်လိုသနည်း၊ မင်းသားသာ အလိုရှိလျှင် ငါ့စည်းစိမ်အကုန်ပေးရန် ဝန်မလေးကြောင်းပြောလေတယ်။ သို့ဖြင့် အဇာတသတ်မင်းသားအား အရိုက်အရာအပ်နှင်းကာ မင်းပြုစေတယ်။ သို့သော် ရှင်ဒေဝဒတ်၏ ဖခင်ဖြစ်သူအား ထပ်မံ လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ရန် တိုက်တွန်းချက်ကို အကြောင်းပြုပြီး ဖခင်ဖြစ်သူအား လှောင်အိမ်တွင်း ချုပ်နှံထားကာ အစာအာဟာရ မပေးပဲ သတ်စေပြန်တယ်။ မိဖုရားကြီးမှာ ဗိမ္ဗိသာရမင်းကြီးအား နည်းအမျိုးမျိုး ကြံဖန်ကာ အစာကျွေးနိုင်ရန် အားထုတ်၍ မသေနိုင်သည်ကို သိလေသော် အဇာတသတ်မင်းမှာ မိခင်ကို အချုပ်အတွင်း အဝင်မခံပဲ ဖခင်ဖြစ်သူ၏ ခြေဖဝါးကို ဓားဖြင့် အစိတ်စိတ်မွှန်းကာ ဆားရော ဆီနယ်ပြီး မင်းကျီးစုဖြင့်ကင်၍ သတ်ပြန်တယ်။ သို့ဖြင့် ဗိမ္ဗိသာရမင်းကြီးမှာ အဇာတသတ်မင်း၏ သားတော် ဥဒယဘဒ္ဒမင်းသား ဖွားမြင်သောနေ့တွင် ကံတော်ကုန်လေတယ်။

အဇာတသတ်မင်းမှာ ခမည်းတော်အား သတ်ပြီးမှ နောင်တကြီးစွာရသည့်အပြင် ရှင်ဒေဝဒတ်မှာလည်း ဘုရားရှင်အား ပြစ်မှားသဖြင့် မြေမျိုသည်ကို ကြားသိပြီးသော ခေါင်းကိုက်ခြင်းဝေဒနာကို ပြင်းစွာ ခံစားရလေတော့တယ်။ ထိုအခါ သမားတော်ကို ဇီဝကထံ ချည်းကပ်၍ မြတ်စွာဘုရားရှင်ကို ဖူးတွေ့ခွင့်ရရန် တောင်းဆိုလေတယ်။ သမားတော်ကြီး ဇီဝကမှာလည်း အဇာတသတ်မင်းအား မြတ်စွာဘုရားရှင်ထံ ခေါ်ဆောင်သွားလေသော် မြတ်စွာဘုရားမှ တရားရေအေးတိုက်ကျွေးတော်မူသော် နာယူပြီးသောအခါမှ ခေါင်းကိုက် ဝေဒနာသက်သာရာ ရလေတယ်။ တရားမြတ်ကို နာယူခွင့်ရသော်လည်း ဖခင်ကို သတ်ထားသော ပိတုဃာတကကံ ကြောင့် မဂ်ဉာဏ်ဖိုလ်ဉာဏ်ကို မရောက်နိုင်ပဲ ဥပါသကာ မြောက်ရုံသာ သရဏဂုံနှင့် ပဉ္စသီလတည်လေတယ်။

အဇာတသတ်မင်းမှာ မဂ်ဖိုလ်ကို ရထိုက်သောသူဖြစ်သော်လည်း ဖခင်ကိုသတ်ထားသော ကံကြောင့် ကာလရှည်စွာ အဝီစိငရဲတွင် အပြစ်ခံရမည်ဖြစ်သော်လည်း မသေခင်တွင် အသိတရားရကာ မြတ်စွာဘုရားရှင်ကို လွန်စွာ ကြည်ညိုသော သဒ္ဓါတရားကြောင့် လောဟကုမ္ဘီ ငရဲတွင် အနှစ်ခြောက်သောင်း အပြစ်ခံ၍ လွတ်မြောက်လေသော် ဝိဇိတဝိသေသမည်သော ပစ္စေကဗုဒ္ဓါဖြစ်မည် ဖြစ်ကြောင်း ဗျာဒိတ်တော် ထားရှိခဲ့ပါတယ်။ အဇာတသတ်မင်း နန်းတက်ပြီး ရှစ်နှစ်မြောက်တွင် မြတ်စွာဘုရားရှင် ပရိနိဗ္ဗာန်စံတော်မူလေတယ်။ မြတ်စွာဘုရားရှင် ပရိနိဗ္ဗာန်စံတော်မူပြီးနောက် ရှင်မဟာကဿပ မထေရ်ကြီးမှ ဦးဆောင်ကာ များစွာသော သံဃာတော်တို့မှ အဇာတသတ်မင်းကို အမှီပြု၍ ပထမသင်္ဂါယနာ တင်ခဲ့လေတယ်။ဤသည်ပင်လျှင် အဇာတသတ်မင်း ပြုခဲ့သော ကြီးစွာသော ကောင်းမှုဖြစ်လေတယ်။ သို့နှင့် အဇာသတ်မင်းမှာ (၃၂) နှစ်ကြာ မင်းပြုပြီးနောက်တွင် သားတော် ဥဒယဘဒ္ဒလုပ်ကြံ၍ ကံတော်ကုန်ခဲ့လေတယ်။

#credit